برخی از معجزات پپیامبر بخش اول

دریافت این تصویر
حجم: 108 کیلوبایت

این معجزات در زمینه های مختلفند که عبارتند از :

  معجزات بر اجرام آسمانی

  معجزات بر جمادات و نباتات

  معجزات بر حیوانات

  معجزات بر بدن انسان

  معجزات بر دفع شرّ دشمنان

  معجزات بر تسلط بر شیاطین و جنّیان

  معجزات بر خبر از غیب

 -----------------------------------------

مادر این مطلب چندی ازمعجزات دسته اول را بازگو مکنیم:

نوع اوّل معجزاتى است که متعلّق است به اجرام سماویّه مانند شقّ قمر و ردّ شمس و تظلیل غمام و نزول باران و نازل شدن مائده و طعامها و میوه ها براى آن حضرت از آسمان و غیر ذلک و ما در اینجا به ذکر چهار امر از آنها اکتفا مى کنیم .

 

شق القمر

اوّل در شقّ قمر است

قال اللّه تعالى (اِقتربتِ السّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ وَ اِنْ یَرَوا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرُّ)، (سوره قمر 54، آیه 1و2)

یعنى نزدیک شد قیامت و به دو نیم شد ماه و اگر ببینند آیتى و معجزه اى رو مى گردانند و مى گویند سِحْرى است پیوسته. (مناقب ابن شهر آشوب 1/163. تحقیق بقاعى، بیروت)

اکثر مفسران خاصه و عامه روایت کرده اند که این آیات وقتى نازل شد که قریش در مکّه از آن حضرت معجزه طلب کردند حضرت اشاره به ماه فرمود، به قدرت حق تعالى به دو نیم شد و در بعضى روایات است که آن در شب چهاردهم ذیحجة بود. (تفسیر قمى 2/341، چاپ دارالکتاب، قم)

 

ردّ الشمس

دوم علماء خاصه و عامّه به سندهاى بسیار از اسماء بنت عُمَیْس و غیر او روایت کرده اند که روزى حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلّم حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام را پى کارى فرستاد و چون وقت نماز عصر شد و نماز عصر گزاردند حضرت امیر علیه السّلام آمد و نماز عصر نکرده بود، حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلّم سر مبارک خود را در دامن آن حضرت گزارد و خوابید و وحى بر آن حضرت نازل شد و سر خود را به جامه پیچیده و مشغول شنیدن وحى گردید تا نزدیک شد که آفتاب فرو رود و چون وحى منقطع شد حضرت فرمود یا على ! نماز کرده اى؟ گفت نه یا رسول اللّه نتوانستم سر مبارک ترا از دامن خود دور کنم. پس حضرت فرمود که خداوندا! على مشغول طاعت تو و طاعت رسول تو بود پس آفتاب را براى او برگردان ! اسماء گفت واللّه ! دیدم که آفتاب برگشت و بلند شد و به جائى رسید که بر زمینها تابید و وقت فضیلت عصر برگشت و حضرت نماز کرد و باز آفتاب فرو رفت. (مناقب خوارزمى ص 306، حدیث 301، چاپ انتشارات اسلامى. کشف الیقین. علاّمه حلّى، ص 112، چاپ انتشارات وزارت ارشاد)

 

ریزش باران

سوّم ایضا خاصه و عامه روایت کرده اند که چون قبایل عرب با یکدیگر اتّفاق کردند در اذیّت آن حضرت، حضرت فرمود که خداوندا، عذاب خود را سخت کن بر قبایل مُضَر و بر ایشان قحطى بفرست مانند قحطى زمان یوسف، پس باران هفت سال بر ایشان نبارید و در مدینه نیز قحطى به هم رسید، اعرابى به خدمت آن حضرت آمد و از جانب عرب استغاثه کرد که درختان ما خشکید و گیاههاى ما منقطع گردید و شیر در پستان حیوانات و زنان ما نمانده و چهار پایان ما هلاک شدند، پس حضرت برمنبر آمد وحمد ثناى حق تعالى ادا نمود و دعاى باران خواند و در اثناى دعاى آن حضرت باران جارى شد و یک هفته بارید و چندان باران آمد که اهل مدینه به شکایت آمدند و گفتند یا رسول اللّه ! مى ترسیم غرق شویم و خانه هاى ما منهدم شود، پس حضرت اشاره فرمود به سوى آسمان و گفت

 (اَللّ همّ حوالَینا وَلا علَیْنا)، خداوندا، بر حوالى ما بباران و بر ما مباران. و به هر طرف که اشاره مى فرمود ابر گشوده مى شد پس ابر از مدینه برطرف شد و بر دور مدینه مانند اکلیل حلقه شد و بر اطراف مانند سیلاب مى بارید و بر مدینه یک قطره نمى بارید و یک ماه سیلاب در رودخانه ها جارى بود، پس حضرت فرمود واللّه اگر ابوطالب زنده مى بود دیده اش روشن مى شد.

بعضى از اصحاب عرض کردند مگر این شعر را از او به خاطر آوردید؟

شعر

وَاَبْیَضُ یُسْتَسْقَى الْغَمامُ بِوَجْهِهِ                       ثِمالُ الیَتامى عِصمَةٌ لِلاَرامِلِ

آن حضرت فرمود چنین باشد. (خرائج راوندى 1/58، بحار الانوار 17/230)

 

تسبیح گفتن انگور

چهارم به سند معتبر از امّ سلمه منقول است که روزى فاطمه علیهاالسّلام آمد به نزد حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلّم و امام حسن و امام حسین را برداشته بود و حریره ساخته بود و با خود آورده بود چون داخل شد حضرت فرمود که پسر عمّت را براى من بطلب. چون امیرالمؤمنین علیه السّلام حاضر شد امام حسن را در دامن راست و امام حسین را در دامن چپ و على و فاطمه را در پیش رو و پسِ سر خود نشانید و عباى خیبرى بر ایشان پوشانید و سه مرتبه گفت خداوندا! اینها اهل بیت من اند، پس از ایشان دور گردان شکّ و گناه را و پاک گردان ایشان را پاک کردنى. و من در میان عتبه در ایستاده بودم، گفتم یا رسول اللّه ! من از ایشانم؟ فرمود که بازگشت تو به خیر است امّا از ایشان نیستى. پس جبرئیل آمد و طبقى از انار و انگور بهشت آورد چون حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلم انار و انگور را در دست گرفت هر دو تسبیح خدا گفتند و آن حضرت تناول نمود، پس به دست حسن و حسین داد و در دست ایشان سبحان اللّه گفتند و ایشان تناول نمودند، پس به دست على علیه السّلام داد تسبیح گفتند و آن حضرت تناول نمود، پس شخصى از صحابه داخل شد و خواست که از انار و انگور بخورد. جبرئیل گفت نمى خورد از این میوه ها مگر پیغمبر یا وصىّ پیغمبر یا فرزند پیغمبر. (خرائج راوندى 1/48، بحار الانوار 17/359)

از کتاب منتهی الامال اثر مرحوم حاج شیخ عباس قمی