کربلاکجاست

به ادامه مطلب روجوع کنید

"کربلا"، مدفن سیدالشهدا است ؛ سرزمینى که عظیم‌ترین حماسه خدایى بشر، در
عاشوراى سال 61 در آن اتفاق افتاد و موجش سراسر تاریخ و پهنه جهان را فرا گرفت.
خاک آن، بوى خون مى‏دهد و تربت کربلا مقدس و الهام‏بخش است و در فضیلت آن، روایات بسیارى نقل شده است. امام على(ع) پس از جنگ صفین، هنگام عبور از کربلا همراه برخى همراهان، چشمانش پر از اشک شد و فرمود: این‌جاست محل فرود آمدنشان... و این‌جاست‏ شهادتگاه ‏عاشقان بى‏نظیر که در گذشته و آینده، نمونه ندارند: «...مصارع عشاق شهداء لا تسبقهم من‏کان قبلهم و لا یلحقهم من بعدهم...» و به همین خاطر، «کربلا» سمبل ایثار و جانبازى و شهادت‏طلبى و شوق و شور حماسى شناخته شده است و در طول تاریخ نیز، کانون ‏عشق‌هاى برتر بوده و همچون مغناطیسى، دل‌هاى مشتاق و شیداى معرفت را به سوى خودکشیده است. در حماسه دفاع مقدس ایران نیز، بسیارى از رزمندگان اسلام، به شوق کربلا و زیارت حرم حسینى، جبهه‏ها را در مى‏نوردیدند و با بعثیان کافر مى‏جنگیدند و رو به ‏کعبه عشق، کربلاى سیدالشهدا(ع‏)، شهید مى‏شدند، چون کربلا سمبل هر جایى است که‏ صحنه دیگرى از حق و باطل باشد.
در حسرت کوى کربلا مى‏رفتند / مشتاق به سوى کربلا مى‏رفتند / گلگون تن و خونین کفن و بى‏پر و بال / این‌گونه به سوى کربلا مى‏ رفتند.


در روایات آمده است که سیدالشهدا(ع‏) نواحى اطراف قبر خویش را از اهل نینوا و غاضریه به مبلغ شصت هزار درهم خریدارى کرد و به خود آنان صدقه داد و با آنان شرط کرد که مردم را به جایگاه قبرش راهنمایى کنند و هر که را به زیارت آن حضرت آید، سه ‏روز مهمان نمایند و پذیرایى کنند. بارى، کربلا نام یکى از شهرهاى کشور عراق است که در کنار رودخانه فرات قرارداشته است. این شهر، تا سال 61 هجرى، بیابان بوده است. از آن زمان به بعد، بر اثرشهادت حسین بن على(ع) در آن محل، به تدریج مورد توجه شیعیان آل على قرار گرفت و پس از بناى مرقدهاى شهدا، متدرجا مرکز جمعیت گردید. در این که ‏«کربلا» یعنى چه و ریشه لغوى آن چیست و از چه گرفته شده، بحث‌هاى ‏مفصلى انجام گرفته استطبق برخى نقل‌ها، این نام از ترکیب‏ «کرب‏» و «ال‏» ساخته شده ‏است، یعنى حرم ا...، یا مقدس ا...، «کرب‏»در لغت‏ سامى به معناى ‏«قرب‏» در عربى‏است کرب: قرب. اگر«ال‏» هم به معناى ‏«ا...‏» باشد، کربلا به معناى محلى است که نزد خدا، مقدس و مقرب است، یا «حرم خدا» است. برخى هم آن را ترکیب یافته از «کوربابل‏» دانسته‏اند، یعنى مجموعه‏اى از آبادی‌ها و روستاهاى بابل. موقعیتى که کربلا در آن ‏قرار دارد، در بین النهرین است. این منطقه در گذشته‏هاى دور، مهد حوادث و احیانا تمدن‌ها بوده و بخش‌هاى گوناگونى از این ناحیه، نام‌هاى مختلف داشته است. کربلا، کور بابل، نینوا، غاضریه، کربله، نواویس، حیر، طف، شفیه، عقر، نهر علقمى، عمورا، ماریه ‏و... که بعضى از این‌ها نام روستاها و آبادی‌هایى در این منطقه وسیع بوده است. حرم مطهر امام حسین(ع) که در این شهر قرار دارد،تاریخچه‏اى مفصل دارد و دردوره‏هاى مختلف تاریخى، بناى آن تغییرات و تعمیراتى یافته است.کربلا، شهرى است که‏ خاندان‌هاى ریشه‏دار در آن ساکن بوده‏اند. حوزه علمیه داشته و خانواده‏هایى شریف، ادیب و علماى برجسته از آن برخاسته و در آن زیسته‏اند. قبر حضرت عباس‏(ع‏) نیز درهمین شهر است.در قرون اخیر نیز شاهد تعدادى حوادث و انقلاب‌ها و فتنه‏ها بوده است. ولى به هر حال، در کربلا بیش از نشان‌هاى جغرافیایى و تاریخى، باید مفاهیم والاى انسانى‏و شورگستری‌ها و الهام‏بخشی‌هاى قداست آفرین را سراغ گرفت.

منبع : جواد محدثى، فرهنگ عاشورا، ص 367