« صدقه و نجوی »
« صدقه و نجوی »
ــ هنگامی که پیامبر (ص) در مدینه حضور داشتند، مسلمانان نزد حضرت می آمدند و با رسول خدا (ص) نجوی می کردند و با سخن آهسته و خصوصی با پیامبر (ص) مشورت می نمودند. ثروتمندان می آمدند و آنقدر با پیامبر (ص) نجوی می کردند و برای خود کسب و جهد می کردند و پیامبر (ص) نیز که دریایی از صبر و رحمت بود، به حرفهای آنان گوش و آنها را تحمل می کرد.
خداوند برای امتحان مسلمانان و دلایل دیگر آیه ای به شرح زیر فرستاد:
« ای کسانی که ایمان آورده اید، وقتی می خواهید با پیامبر (ص) نجوی کنید، ابتدا صدقه بدهید و سپس با پیامبر (ص) نجوی کنید. این کار برای خودتان بهتر و پاکیزه تر است ».
پس از نزول آیه دیگر کسی برای نجوی کردن نزد پیامبر (ص) نیامد. معلوم شد که دوستی مال دنیا دل ها را گرفته و مال دنیا از مصاحبت پیامبر (ص) نزدشان عزیزتر است. تنها امام علی (ع) بود که به این آیه عمل کرد و هر وقت نزد پیامبر (ص) می خواست برود یک درهم به فقرا می داد و خود حضرت می فرمایند:« ده مرتبه خدمت پیامبر (ص) رفتم و هر بار حکمتی از رسول خدا (ص) آموختم ».
پس از ده روز این حکم نسخ گردید، فضیلت و برتری امام علی (ع) بر دیگران آشکار شد. عبدالله پسر عمر می گفت: از پدرم شنیدم که گفت: سه چیز در علی (ع) است که آرزو داشتم یکی از آنها در من بود:
یکی فرمایش پیامبر (ص) درباره ایشان در جنگ خیبر بود که فرمود:
« فردا پرچم را به دست مردی می دهم که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول او را نیز دوست می دارند و پرچم را به دست علی (ع) داد در حالی که ما آرزو داشتیم آنرا به ما بدهد تا این فصیلت از آن ما باشد »
دوم:« آیه نجوی است که جز علی (ع) هیچ کس موفق نشد به آن عمل کند »
سوم:« اینکه فاطمه زهرا (س) دختر پیامبر (ص) در خانه اش بود »
امام علی (ع) نیز می فرمایند: آیه ای در قرآن مجید هست که هیچ کس پیش از من و بعد از من به ان عمل نکرد و تنها من به آن عمل کردم و آن آیه نجوی است.
منبع : « بیست داستان و چهل حدیث گهربار از حضرت علی (ع) »
